DEPREMDE ÇÖKEN HATLAR: 6 YILDA DEĞİŞMEYEN SİSTEM

Herkese merhaba,

23 Nisan 2025 sabahı, İstanbul yine sarsıldı. Silivri açıklarında meydana gelen 6.2 büyüklüğündeki deprem, kısa sürdü ama etkisi uzun sürecek tartışmalara sebep oldu. Çünkü biz, yine aynı manzarayı yaşadık: telefonlar çekmedi, mesajlar gitmedi, internet bağlantısı çöktü.

Düşünün, 2025 yılındayız. Yapay zekâ hayatımızda, uzay turizmi başlamış, cep telefonları katlanıyor, 5G neredeyse tüm ülkeye yayılmış. Ama bir deprem olduğunda hâlâ sevdiklerimize ulaşamıyoruz. Bu kabul edilebilir mi?

6 yıl önce benzer bir deprem olduğunda da hatlar kitlenmişti. Operatörler o zaman da açıklama yapmıştı: “Aşırı yoğunluk nedeniyle…” Peki, aradan geçen 6 yılda teknoloji gelişti de, bizim sistemimiz neden yerinde saydı?

İletişim teknolojileri artık sadece konfor değil, bir yaşam meselesi. Bir deprem anında annenizi arayamayacağınızı bilmek, sadece panik değil, çaresizlik yaratıyor. Hangi çağdayız ki biz, bu kadar temel bir krizi çözemiyoruz?

Burada mesele sadece baz istasyonu sayısı değil. Kriz anı için ayrı frekans, ayrı sistem altyapısı, yerel ağlar, WiFi destekli acil iletişim servisleri, mesh network sistemleri gibi alternatif teknolojiler yıllardır var. Ama uygulamada yoklar.

Sadece teknolojiyi ithal etmeye gelince en öndeyiz ama onu afet yönetimiyle bütünleştirmeye geldi mi, sessizlik hâkim. 6 yıl geçti, onlarca konferans düzenlendi, milyonlarca lira bütçe ayrıldı ama kriz anında hâlâ “şebeke meşgul”.

Sitemim büyük. Çünkü teknolojiyi konuşuyoruz, geliştiriyoruz ama insan hayatını ilgilendiren tarafında sınıfta kalıyoruz. Bir ülkenin teknolojiye ne kadar entegre olduğunu, kriz anında gösterdiği refleks belirler.

Artık “ders aldık” açıklamalarını değil, çözümleri görmek istiyoruz.

Unutmayalım ki, deprem değil, hazırlıksızlık öldürür. İletişim altyapımızı güçlendirmek, gelecekte yaşanabilecek felaketlerde hayat kurtarabilir.

Sağlıkla, bilinçle, teknolojiyle kalın.
Zehra Pınar